Η Δ.Ε. του παραρτήματος της Ε.Μ.Ε. Σερρών συγχαίρει θερμά τους επιτυχόντες όλων των τάξεων του Πανελλήνιου Μαθητικού Διαγωνισμού στα Μαθηματικά «Θαλής»και «Διόφαντος» για την πρόκρισή τους στην επόμενη φάση του «Ευκλείδη» καθώς και της 2ης φάσης του Διόφαντου οι οποίες θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο, 19 Ιανουαρίου 2019 και στις ώρες 9πμ-12πμ στο 5ο Γυμνάσιο Σερρών (ΓΡ. ΡΑΚΙΝΤΖΗ 72).

Με μία ανάρτηση στο Facebook που συνοδευόταν από λίγες γραμμές και από μία φωτογραφία με την εκδότρια Ελευθερία Μακενατζή-Νομίδη «γιόρτασε» τα 1.800 άρθρα του στην Εφημερίδα «Ελευθερία» του Ν.Σερρών ο δημοσιογράφος, Ιορδάνης Ξανθόπουλος.

Ξεκινώντας  τα βήματα στον καινούριο χρόνο, που πριν από λίγες ημέρες άρχισε, συνηθίζω να κάνω έναν απολογισμό. Απολογισμό, όχι όλων αυτών που έκανα, άλλα όλων εκείνων που ήθελα ή έπρεπε να κάνω και δεν κατάφερα να τα κάνω πράξη. Έναν απολογισμό ελλειμμάτων, συναισθηματικών και ψυχικών καταστάσεων, που τα σέρνω πάλι μαζί μου και στο 2019 και που ίσως δεν κατάφερα να τα αποτινάξω από πάνω μου.

Η ονομαστική ουδετέρου "τα Σέρρας" παρά το γεγονός ότι πράγματι είναι "απροσδόκητος" βρίσκεται "εν χρήσει" όπως θα λέγαμε, εδώ και τέσσερις αιώνες!!!

Όλοι μας μπορεί να απέχουμε από τις αγορές άλλων προϊόντων, ωστόσο, από τις αγορές διατροφής δύσκολα μπορούμε να απέχουμε. Είναι, λοιπόν, τα super market τα μόνα (ίσως) καταστήματα που ο Σερραίος μπορεί και επισκέπτεται. Είναι τα μόνα είδη που ο καθένας μας δεν μπορεί να τα βγάλει από τη ζωή του. Μπορούμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε χωρίς ψωμί, χωρίς γάλα, χωρίς λάδι, χωρίς ρύζι, χωρίς ζάχαρη και αλάτι; Μπορούμε να στερηθούμε τα λαχανικά, τα όσπρια και τα φρούτα;

Κάποιοι, δυστυχώς, αδυνατούν να παραδεχτούν πως οι τοπικές κοινωνίες έχουν άλλο κριτήριο για την εκλογή Δημάρχου κι άλλο κριτήριο για την εκλογή του Πρωθυπουργού. Κάποιοι αδυνατούν να δεχτούν πως το «πρόσωπο» παίζει σημαντικό ρόλο στην επιλογή του Δημάρχου και κάποιοι επιμένουν και θέλουν «ομήρους» τους ψηφοφόρους στον κομματικό μηχανισμό.

Άφωνος έμεινα , όταν ο φίλος μου ο Κώστας, μου ανακοίνωσε τις προάλλες ότι φεύγει για τη Σουηδία, όπου κατάφερε και βρήκε δουλειά. Γνώριζα πως ο Κώστας, εδώ και πέντε(5) περίπου μήνες ήταν άνεργος και απολύθηκε από κάποια σερραϊκή επιχείρηση, χωρίς καμιά προειδοποίηση. Ήξερα ότι ο φίλος μου, όλο αυτό το χρονικό διάστημα της ανεργίας του έστελνε βιογραφικά σημειώματα, έδινε συνεντεύξεις, περνούσε από «κάστινγκ επιλογής». Η απελπισία του ήταν τέτοια ώστε η επικείμενη …«ξενιτιά» του μού προκάλεσε πανικό!

Κάθε φορά που διαβάζω στις εφημερίδες και τα περιοδικά για το πόσο οι νέοι της εποχής μας έχουν απαξιώσει και έχουν απαξιωθεί για τη συμπεριφορά τους, κάτι μέσα μου σφίγγεται και πονάει μαζί. Και κάθε φορά που γίνομαι μάρτυρας μιας απρεπούς πράξης κάποιου νέου, αμφιταλαντεύομαι ποιου μέρος να πάρω. Με αυτούς που κατηγορούν τους νέους ότι είναι αγενείς, σκληροί, προκλητικοί και ισοπεδώνουν αξίες και αρχές ή με τους νέους που προβάλλουν ως «δικαιολογίες» για αυτήν τους τη συμπεριφορά τη στάση των μεγαλύτερων ανθρώπων απέναντί τους;