serreslife

γράφει ο Θόδωρος Καστρινός

Το πρώτο που θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι το πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα διενεργηθούν οι επόμενες εκλογές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση (οι πλέον πολιτικές και κρίσιμες της μεταπολίτευσης).

Δύο σταθμοί χαρακτηρίζουν την τελευταία περίοδο.                 

«Καλλικράτης» και «Μνημόνια».

Ο «Καλλικράτης» ήταν το «πρωτότοκο τέκνο» του Μνημονίου.

Ο «Καλλικράτης» ήταν μια μεταρρύθμιση στη βάση και μόνο της εξοικονόμησης πόρων και όχι στη βάση της ενίσχυσης του θεσμού της Αυτοδιοίκησης.
Ο «Καλλικράτης» έχει αποτύχει πλήρως, έχει αποδυναμώσει την Αυτοδιοίκηση,  έχει δημιουργήσει ένα ανορθολογικό πλαίσιο λειτουργίας των Δήμων ιδίως στην, εκτός μεγάλων αστικών κέντρων, περιφέρεια.
Κατάφερε αυτό που χρόνια τώρα επεδίωκαν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Να καταργηθούν υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας, να παραδοθούν υπηρεσίες και αγαθά στους ιδιώτες, να προστεθούν πλήθος αρμοδιοτήτων στους Δήμους, να αφαιρεθούν οι αντίστοιχοι πόροι. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι να έχουμε Δήμους «ανάπηρους», να έχουμε μια Αυτοδιοίκηση που στην πραγματικότητα δεν είναι Αυτοδιοίκηση αλλά είναι μια απαξιωμένη Ετεροδιοίκηση.

Πρωταρχικό βήμα, αλλά και αναγκαία συνθήκη για την περιφερειακή ανάπτυξη είναι η κατάργηση του μοντέλου της Αυτοδιοίκησης του «Καλλικράτη».
Βασική προγραμματική δέσμευση ενός αυθεντικά αυτόνομου αυτοδιοικητικού σχήματος, δεν μπορεί παρά να είναι η κατάργηση του «Καλλικράτη».

Επίσης και η  κατάργηση του μη αιρετού βαθμού αυτοδιοίκησης που είναι πάνω από τις Περιφέρειες, δηλαδή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης. Να αποκτήσουν οι Δήμοι και οι Περιφέρειες αρμοδιότητες, αλλά και αποφασιστικό ρόλο και πόρους.

Αυτό όμως δεν αφορά μονάχα τις αναγκαίες διοικητικού χαρακτήρα αλλαγές.

Αφορά συνολικά την αλλαγή του πολιτικού συστήματος στη χώρα.
Τεράστια πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα ανοίχτηκαν τα τελευταία τρία (3) χρόνια στην πατρίδα μας και στην Ευρώπη, που εντάσσονται στις αρμοδιότητες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως η διαχείριση κοινωνικών αγαθών (νερό, ενέργεια, απορρίμματα κ.α.) ή προνοιακών παροχών (βρεφονηπιακοί σταθμοί, φροντίδα αναπήρων και ηλικιωμένων ή ανήμπορων πολιτών κ.α.), στα οποία προετοιμάζεται η παράδοση τους σε Ιδιώτες Επιχειρηματίες.

Αυτά τα τεράστιας σημασίας ζητήματα δεν αντιμετωπίζονται από τον οποιοδήποτε «καπάτσο» Δήμαρχο. Είναι ζητήματα που η λύση τους εντάσσεται στην ανατροπή των κεντρικών πολιτικών επιλογών της νεοφιλελεύθερης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ κυβέρνησης και η χάραξη-εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής, που θα έχει στο κέντρο της τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, το δημόσιο συμφέρον και όχι τα κέρδη και συμφέροντα του Ιδιώτη Επιχειρηματία.       
Η χώρα και το πολιτικό σύστημα χρειάζεται ένα βαθύ πλαίσιο δομικών αλλαγών που θα κάνει ξανά τον πολίτη υπεύθυνο αλλά και θα τον φέρει στο κέντρο των αποφάσεων, με βάθεμα της δημοκρατίας και με δυνατότητα να παίρνουν  αποφάσεις που αφορούν το μέλλον του τόπου τους και της τοπικής οικονομίας.

Θα  ήταν πολιτική αφέλεια (αν δεν υποκρύπτεται προσωπική ιδιοτέλεια), να πιστεύει κάποιος ότι η υλοποίηση των παραπάνω προτάσεων θα μπορούσε να είναι έργο εκείνων που μέχρι πρόσφατα «έπιναν νερό» (μερικοί αμετανόητοι συνεχίζουν να το κάνουν και μάλιστα δημόσια), στην «μεγαλειώδη μεταρρύθμιση» του μνημονιακού «Καλλικράτη», την στήριξαν και την υπηρέτησαν πιστά, μέσα από θέσεις ευθύνης.
Μένει να πειστούν οι πολίτες να στηρίξουν πολιτικές (ανθρώπους και ψηφοδέλτια), που αντιλαμβάνονται το θεσμό της τοπικής αυτοδιοίκησης ως θεσμού που πρέπει να έχει άμεση αντιστοίχηση με τα συμφέροντα της κοινωνίας και άρα θα πρέπει να έχουν χαρακτηριστικά ενάντια στις πολιτικές της λιτότητας, ενάντια  στις βάρβαρες πολιτικές του Μνημονίου. Κι αυτό θα προσπαθήσω να κάνω στα επόμενα κείμενα επιμένοντας περισσότερο στα προβλήματα του Νομού, αλλά και της πόλης των Σερρών.

Θόδωρος Καστρινός
Σέρρες 13 Οκτωβρίου 2013

Διαβάστε επίσης: