Σερραίοι που μας κάνουν περήφανους: 500 Λέξεις με την Βάσια Τζανακάρη

Η εφημερίδα «Καθημερινή» στο φύλο της Κυριακής 13/7/2014 φιλοξενεί συνέντευξη της σερραίας συγγραφέα Βάσιας Τζανακάρη(κόρη του πολυγραφότατου Βασίλη Τζανακάρη που έχει τιμηθεί με Κρατικό Βραβείο Χρονικού-Μαρτυρίας για το βιβλίο «Δακρυσμένη Μικρασία 1919-1922″ (Μεταίχμιο, 2007)) η οποία επιβεβαιώνει την ρήση «το μήλο κάτω από την μηλιά» και ακολουθεί με επιτυχία, εδώ και χρόνια, το δικό της συγγραφικό μονοπάτι.

Γεννήθηκε το 1980 στις Σέρρες. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στη Θεσσαλονίκη. Ζει στην Αθήνα. Με το πρώτο της βιβλίο, «Εντεκα μικροί φόνοι: Ιστορίες εμπνευσμένες από τραγούδια του Nick Cave»(Μεταίχμιο), ήταν υποψήφια για το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα του περιοδικού «Διαβάζω». Διηγήματά της έχουν περιληφθεί σε συλλογικά έργα («Ελληνικά ονόματα», Κέδρος) και έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και στο Διαδίκτυο. Ασχολείται παράλληλα με τη μετάφραση, έχει διατελέσει αρχισυντάκτρια του «Ποπ+Ροκ» και αρθρογραφεί σε διάφορα έντυπα και sites («Δίφωνο», «Μετρόπολις», www.muscipaper.gr, www.billboard.com.gr). Πρόσφατα κυκλοφόρησε το τελευταίο της βιβλίο, η «Καρέκλα του κυρίου Εκτορα» από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Ποια βιβλία έχεις αυτόν τον καιρό δίπλα στο κρεβάτι σου;
Τις «Ιστορίες του Καντέρμπερι»  (εκδ. Μελάνι, μτφρ. Δ. Κορδοπάτης) του Τσόσερ, το «Τορτίλα Φλατ» του Στάινμπεκ (εκδ. Γκοβόστη, μτφρ. Α. Αλεξάνδρου) και τη «Συνωμοσία της Πυρίτιδας» του Θοδωρή Ρακόπουλου (εκδ. Νεφέλη).

Και ποια είναι τα αγαπημένα σου όλων των εποχών;
Το «Μπαρ κάτω απ’ τη θάλασσα» του Στέφανο Μπένι, το «Ερωτας στα χρόνια της χολέρας» του Μάρκες, το «Νούμερο 31328» του Βενέζη, το «Σπάνιο να σου τύχει καλός άνθρωπος» της Φλάνερι Ο’Κόνορ, το «Φύλακας στη σίκαλη» του Σάλιντζερ, τα διηγήματα του Πόε και του Βουτυρά, τα περισσότερα που γράφει ο Στίβεν Κινγκ.

Προτιμάς ένα συγκεκριμένο είδος λογοτεχνίας;
Μου αρέσουν ετερόκλητα πράγματα και δεν με καθοδηγούν ταμπέλες. Αγαπώ, για παράδειγμα, τον ρεαλισμό αλλά με γοητεύει και το στοιχείο του φανταστικού και του ανοίκειου.

Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σε έκανε να θυμώσεις;
Νομίζω πως υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα για να θυμώσει κανείς τα τελευταία χρόνια. Κάτι όμως που με ενοχλεί είναι τα βιβλία των ευκαιριακών celebrities του δημόσιου λόγου και κυρίως αυτά τα οποία υπερασπίζονται απροκάλυπτα τα παραμύθια του success story.

Και το τελευταίο που σε συγκίνησε;
Το «Με μολύβι φάμπερ Νο 2» της Αλκης Ζέη (εκδ. Μεταίχμιο). Η ιστορία για την καμπαρντίνα του Γκάτσου με συγκίνησε τρομερά, όπως και οι αναφορές στους δρόμους γύρω από την Πατησίων. Οταν έκλεισα το βιβλίο έμεινα να αναρωτιέμαι αν υπάρχουν σήμερα παρέες σαν κι αυτές που περιγράφει η Ζέη.

Ποιο είναι το χειρότερο βιβλίο που έχεις διαβάσει;
Ακόμα κι αν το θυμόμουν δεν θα είχε νόημα να το αναφέρω.

Ποιο είναι ένα κλασικό βιβλίο που δεν έχεις διαβάσει και ντρέπεσαι γι’ αυτό;
Τον «Οδυσσέα» του Τζέιμς Τζόις. Τον έχω μόνιμα στο τραπεζάκι του σαλονιού, τον φυλλομετρώ, διαβάζω αποσπάσματα. Δεν ντρέπομαι όμως που δεν το ’χω διαβάσει, απλώς δεν έχει έρθει η ώρα.

Κάποιο κλασικό βιβλίο που δεν άντεξες καθόλου;
Δεν υπάρχει κλασικό που να μην άντεξα – είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι τα κλασικά είναι κλασικά για κάποιο λόγο.

Εχεις fb, τουίτερ; Πόσο σε απασχολεί καθημερινά;
Εχω και facebook και twitter, αλλά το twitter δεν με έχει κρατήσει. Προτιμώ το facebook όπου έχεις καλύτερη εικόνα του άλλου. Ασχολούμαι αρκετές ώρες, είναι για μένα μέσο ενημέρωσης, διασκέδασης, επικοινωνίας με φίλους και, βεβαίως, ένας καλός τρόπος να προβάλει κανείς τη δουλειά του.

Πολύ πρόσφατα έγινες μητέρα. Πιστεύεις ότι η μητρότητα θα επηρεάσει τον τρόπο που γράφεις;
Oπως κάθε νέα φάση στη ζωή ενός ανθρώπου. Θα φανεί στο επόμενο βιβλίο…

Πηγη: (www.kathimerini.gr)