Ο κορονοϊός έβαλε τάξη μέσα στις τράπεζες και γενικότερα σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες. Εκείνο, όμως, που γίνεται έξω από τις τράπεζες σε τίποτα δεν παραπέμπει σε μέτρα προστασίας. Άνθρωποι, που συνωστίζονται, αρκετοί και χωρίς μάσκα, που μαλώνουν για τη σειρά, που γεμίζουν το πεζοδρόμιο και δυσκολεύουν τους πεζούς, που έχουν μια κάποια ηλικία.


Όλα αυτά, παλιότερα, τα συναντούσαμε και μέσα στις τράπεζες. Ο φόβος της μετάδοσης του ιού έφερε μέτρα, που ισχύουν μέχρι την πόρτα της τράπεζας. Από την πόρτα κι έξω το απόλυτο χάος!

Οι τράπεζες διαφυλάττουν την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων τους με τους κανόνες και τις απαγορεύσεις. Έξω από τις τράπεζες , η «επίσημη Πολιτεία» έχει την ευθύνη της τήρησης των κανόνων.

Σε έναν τόσο μεγάλο Δήμο , με ενενήντα(90) και πλέον χιλιάδες κατοίκους, μία τράπεζα πώς είναι άραγε δυνατό να ανταποκριθεί στα ανάγκες των πολιτών; Πώς να αποφευχθεί ο συνωστισμός και η ταλαιπωρία των ηλικιωμένων – γιατί συνήθως αυτοί πηγαίνουν στις τράπεζες να εξυπηρετηθούν, καθώς δεν γνωρίζουν επαρκώς τα της τεχνολογίας. Η μέριμνα, λοιπόν, για τον πολίτη-πελάτη είναι ελλιπής. Αυτός, που συνωστίζεται έξω από τις τράπεζες, κάποια στιγμή θα βρεθεί μέσα σε αυτές και έτσι η προστασία και η ασφάλεια των εργαζομένων … «σκοτώνεται».

Κείμενο : Ιορδάνης Ξανθόπουλος (Φιλόλογος – Δημοσιογράφος)

Διαβάστε επίσης: