Διαβάζω αντιδράσεις κάποιων, διότι αστυνομικοί μπήκαν σε ένα σινεμά για να εφαρμόσουν διατάξεις, που προβλέπουν ότι μια συγκεκριμένη ταινία έχει κριθεί ακατάλληλη για ανηλίκους. Ας αφήσουμε το νομικό σκέλος του θέματος.

Πιθανότατα αυτοί που αντιδρούν δεν είναι γονείς και δεν ξέρουν τι σημαίνει να προσπαθείς σαν γονιός να προστατεύσεις το παιδί σου από όλους αυτούς τους κινδύνους που κυκλοφορούν εκεί έξω. Έστω και αν αυτοί οι κίνδυνοι είναι απλά μια ταινία.

Από τη συναναστροφή μου στο γραφείο έχω δυο γλαφυρά παραδείγματα.

Το πρώτο αφορά σε ένα δεκατριάχρονο αγόρι που με τη βοήθεια κάποιου ενήλικα -πίσω στο 1991- κατάφερε να τρυπώνει σε ένα μαγαζί με ηλεκτρονικά παιχνίδια που απεικόνιζαν γυμνές γυναίκες σε ψηφιακή μορφή. Το δεκατριάχρονο τότε αγόρι θεωρούσε τον ενήλικα αυτό σαν σωτήρα του, γιατί κατάφερνε να παρακάμπτει αυτή την απαγόρευση και να βλέπει τον "απαγορευμένο καρπό". Δυστυχώς ο ενήλικας αυτός ένα χειμωνιάτικο απόγευμα που είχε βραδιάσει νωρίς, κατάφερε να οδηγήσει τον δεκατριάχρονο σε ένα παρακείμενο δωμάτιο και ασέλγησε πάνω του.
Αυτό το απόγευμα έκτοτε τον σημάδεψε τόσο έντονα ώστε, όπως μου έλεγε, για χρόνια ολόκληρα δεν μπορούσε να φύγει από το μυαλό του η σκηνή. Η δεκατριάχρονη ψυχούλα του δεν μπόρεσε να χωρέσει αυτό το περιστατικό και ήδη στα 18 του αναζητούσε κάτι για να τον βοηθήσει να το ξεπεράσει. Καθώς οι γονείς δεν γνώριζαν τίποτε και πιθανότατα δεν έδιναν ιδιαίτερη σημασία, ο τότε δεκαοκτάχρονος ξεκίνησε το αλκοόλ και σύντομα τις ουσίες.
Αυτά μου τα εκμυστηρεύτηκε ένα βράδυ στα όρθια πίσω από τα κάγκελα του κρατητηρίου, αφού τον είχαν πιάσει με ποσότητα χασίς. Στα τριάντα εννιά του.

Το δεύτερο αφορά σε έναν συμμαθητή μου, ο οποίος έκανε το λάθος στην ηλικία των 18, μόλις είχε περάσει φοιτητής, να δει το Trainspotting.
Αυτός ήρθε ένα απόγευμα στο γραφείο δίχως να τον περιμένω. Είχα να τον δω από το Λύκειο!
Από την όψη του και την ομιλία κατάλαβα ότι ήταν σε άθλια ψυχική κατάσταση. Κάθισε αρκετή ώρα στο γραφείο και αρχικά με είχε ενοχλήσει γιατί δεν έφευγε παρά μόνο αφού του "δάνεισα" 10 ευρώ. Μετά έμαθε και ερχόταν σχεδόν κάθε δεύτερο απόγευμα, ώστε άρχισα να αγανακτώ. Αναγκαζόμουν να κοιτάω από το ματάκι και να μην του ανοίγω.
Σε μια από τις συζητήσεις μας, μού ανέφερε ότι όλα ξεκίνησαν από το Trainspotting που είχαν δει μαζί με μια φίλη του.
Εκείνη, επειδή είχε αναστολές στο να συνεβρεθούν ερωτικά, του είχε ζητήσει να της βρει λίγο χασίς για να "φτιαχτούν" και οι δυο και να προχωρήσουν στην "πράξη" πιο εύκολα.
Παίρνοντας παράδειγμα από την ταινία του είχε αναφέρει χαρακτηριστικά "έλα μωρέ, άμα δεν μας αρέσει το σταματάμε", εννοώντας το χασίς.
Δυστυχώς ωστόσο και οι δυο τους δεν μπόρεσαν να το σταματήσουν. Αυτός εξελίχθηκε σε συστηματικό χρήστη, κόλλησε αφροδίσια νοσήματα και κλονίστηκε τόσο πολύ ψυχικά ώστε τώρα βρίσκεται μόνιμα έγκλειστος σε ψυχιατρική κλινική.

Ο πρώτος αναλογιζόμενος το βράδυ στα ηλεκτρονικά μου είπε χαρακτηριστικά "αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω". Ο δεύτερος χαρακτήρισε το Trainspotting "κωλοταινία" και την κοπέλα που τον παρέσυρε ως "πουτ...".

Και οι δυο θα ήταν διαφορετικοί άνθρωποι αν είχαν ακούσει λιγάκι τη λογική.

Προσωπικά δεν έχω δει την ταινία Joker και ούτε θέλω να τη δω. Ούτε και το Trainspotting.

Τα παιχνίδια του νου είναι για τους πολύ έμπειρους, δεν θέλω να γεμίσω το μυαλό μου με άσχημες εικόνες και αναμφίβολα δεν θα με κάνει καλύτερο άνθρωπο. Προτείνω το ίδιο και σε σας.

Θα ήθελα να το κοινοποιήσετε για να διαβαστεί από πολλούς.
Ένα παιδί να βοηθήσουμε θα είναι κέρδος.

Σωτήρης Τσομπανούδης

Διαβάστε επίσης:


Who's Online

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται την ιστοσελίδα μας 168 επισκέπτες