serreslife

Φωτογραφία αρχείου
Η πόλη μας απέχει περίπου 550 χλμ από την Αθήνα. Πολύ μακριά, λοιπόν, για τους θεατρόφιλους – κι όχι μόνο- να παρακολουθήσουν κάποιες παραστάσεις που θα ήθελαν. Ήρθε κι αυτή η οικονομική λιτότητα «από επάνω» κι έκανε τα πράγματα δυσκολότερα. Γιατί σε αυτήν την χώρα όλα τα «κακά» μπορεί να συμβαίνουν στην Αθήνα κι όλα τα «καλά» όμως γίνονται επίσης εκεί.

Θεατρικές παραστάσεις, μουσικές σκηνές, εκθέσεις έργων τέχνης, πολιτιστικές εκδηλώσεις, μουσεία και κάθε τι που έχει σχέση με τον πολιτισμό, συμβαίνει στην Αθήνα. Οι επαρχιακές πόλεις αρκούνται στα ΔΗΠΕΘΕ, που τις περισσότερες φορές ανεβάζουν αξιόλογες παραστάσεις, δεν έχουν όμως τη δυνατότητα επιλογής.

Με το που πιάνει, λοιπόν, το καλοκαίρι, οι περισσότεροι θίασοι αρχίζουν τις περιοδείες τους ανά την Ελλάδα. Κάποιοι τις ονομάζουν «αρπαχτές» κι εγώ δυσκολεύομαι να συμφωνήσω μαζί τους απόλυτα, γιατί πιστεύω ότι δίνουν τη δυνατότητα σε μας, τους «επαρχιώτες», να δούμε παραστάσεις που πολύ επιθυμούσαμε. Όμως, τι καταιγίδα είναι αυτή φίλοι μου; Μέσα σε ένα καλοκαίρι μέτρησα 8-10 θιάσους που επισκέφτηκαν τις Σέρρες, χωρίς να λογαριάσω τις παραστάσεις του Φεστιβάλ Αμφίπολης. Κι εγώ , που ήθελα να δω κι αυτήν, κι εκείνη και την άλλη παράσταση , που ένα χρόνο περίμενα το καλοκαίρι για να τα καταφέρω να νιώσω λίγο «πρωτευουσιάνος», να ανανεώσω την κουλτούρα μου και να φορτίσω τα πολιτιστικά μου κενά, πόσα χρήματα πρέπει να διαθέσω μονοκοπανιά για να τα προλάβω όλα; Γιατί και η τιμή του εισιτηρίου δεν είναι ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό! «20-25 ευρώ δεν τα δίνεις κάθε μέρα, αδερφέ, όσο θεατρόφιλος κι αν είσαι, κι όση επιθυμία κι αν διαθέτεις για να ενημερωθείς», μου έλεγε φίλος που δεν τα κατάφερε «οικονομικά» να παρακολουθήσει όλα τις παραστάσεις που ήθελε.

Εγώ έχω μία ένσταση ως προς την επιλογή των έργων που έρχονται στις επαρχιακές πόλεις. Το να «κουβαλιέται» μια θεατρική παράσταση, που παιζόταν όλο το χειμώνα στην Αθήνα, στην επαρχία, είναι προς έπαινο και μπράβο τους! Το να στήνονται όμως «εκ του προχείρου» παραστάσεις για «αρπαχτή» από «ξεχασμένους» ηθοποιούς και να γυρίζουν ανά την περιφέρεια μοστράροντας μόνο το βαρύ όνομα που έχουν στον θεατρικό χώρο, το θεωρώ απαράδεκτο.

Γιατί ο σεβασμός στους ανθρώπους, που σου δίνουν από το υστέρημά τους το εικοσάρικο, είναι το πρώτιστο. Κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνούν ορισμένοι . . .

Άποψη : Ιορδάνης Ξανθόπουλος (Δημοσ/φος – Φιλόλογος)

Διαβάστε επίσης: