Όταν φορέσαμε τις μάσκες πριν από περίπου ένα χρόνο, κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα γινόταν αναπόσπαστο κομμάτι του ενδυματολογικού μας συνόλου. Η μάσκα έκρυψε το χαμόγελό μας, αλλοίωσε την εικόνα μας, όμως, άφησε τα μάτια μας να πετούν σπίθες ελπίδας και να αναμετρώνται με τον κορονοϊό.


Κι ενώ όλοι εμείς, οι απλοί άνθρωποι, «σφίξαμε» τις μάσκες πάνω μας και την κάναμε όπλο μας στην άνιση μάχη, κάπου αλλού οι μάσκες μία-μία άρχισαν να πέφτουν. Έπεσαν οι μάσκες από τους αθλητές, από τους καλλιτέχνες, από τους «ισχυρούς» του τόπου. Απογυμνώθηκαν τα είδωλά μας και βυθίστηκαν τα πρότυπα και τα ιδανικά μας.

Κρυμμένοι πίσω από μάσκες έχτισαν καριέρες, πλούτισαν, έκλεψαν τα χειροκρότημά μας και το θαυμασμό μας. Έπειτα από τις αποκαλύψεις έπεσαν από το βάθρο τους όλοι αυτοί, που για χρόνια θαυμάζαμε. Εμείς, λοιπόν, οι «μικροί», οι «απλοί» και «καθημερινοί» μειώναμε αποσβολωμένοι και δίβουλοι! Πού είναι το δίκαιο και το σωστό; Πού κρύβεται η αλήθεια; Η λάσπη, που πετάχτηκε προς κάθε κατεύθυνση., λέρωσε την εικόνα, που είχαμε για την Τέχνη, για τον αγώνα, για το δίκαιο.

Πώς να πειστούμε ξανά ότι οι νίκες, τα βραβεία, τα μετάλλια ήταν αληθινά; Πώς να γκρεμίσουμε από το βάθρο αυτούς που θαυμάσαμε; Πώς να αποδεχθούμε ότι πίσω από την Τέχνη και τον Αθλητισμό κρύβεται τόση βρομιά και τόσο ψέμα; Μπαγιάτικο το «έγκλημα», κρυμμένο μια 25ετία, ξέφτισε το χειροκρότημά μας και μας έκανε συνένοχους.

Η στρέβλωση αυτή, καρπός της αναξιοκρατίας είναι! Γεννά δυσπιστία και μηδενίζει τις αξίες μας. Αλλοιώνει την κοινωνία μας. Πού θάφτηκε το ταλέντο, το χάρισμα, η προσπάθεια, ο αγώνας, η αξιοσύνη; Πώς να ξαναχτίσουμε το βάθρο, με τι υλικά και ποιους να βάλουμε εκεί πάνω ;

Κείμενο: Ιορδάνης Ξανθόπουλος (Φιλόλογος – Δημοσιογράφος)

Διαβάστε επίσης:


Who's Online

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται την ιστοσελίδα μας 330 επισκέπτες