Πώς έγινε αυτό; Εκεί, που ήμασταν στο πράσινο της κατάταξης του κορονοϊού , ξαφνικά βρεθήκαμε στο πορτοκαλί και μέσα σε δύο(2) μόλις ημέρες στο κόκκινο! Τι έφταιξε αλήθεια;


Κάποιοι το εύχονταν και το ζητούσαν. Να γίνει «lockdown», λες και ήταν το μαγικό φίλτρο για να μας σώσει. Τα μέτρα της μάσκας, της απόστασης, του μη συγχρωτισμού θεωρήθηκαν δύσκολα κι ίσως επίπονα και προτιμήθηκε ο … «εγκλεισμός». Δηλαδή, η τιμωρία!

Γιατί, κακά τα ψέματα, τα μέτρα που πλέον τίθενται σε ισχύ «τιμωρούν» μία ικανή μερίδα εργαζομένων και επιχειρηματιών. Βάζουν τροχοπέδη στην οικονομία του τόπου. Σταματούν την όποια ανάπτυξη. Φέρνουν οπισθοδρόμηση.

«Τρέχουν» τώρα οι τοπικές αρχές και οι λογής-λογής Φορείς του τόπου για να σώσουν ό,τι σώζεται. Παραπονούνται οι επαγγελματίες για το κλείσιμο των καταστημάτων τους. Όμως, πριν από λίγο καιρό, κάποιοι εξ αυτών μάλλον αδιαφορούσαν για τη σωστή τήρηση των αποστάσεων ανάμεσα στα τραπεζοκαθίσματα, μάλλον έκαναν τα «στραβά μάτια» στην τήρηση των κανόνων, μάλλον συναινούσαν στον ελλιπή έλεγχο από τους αρμόδιους.

Ύψωσαν το δάχτυλο τώρα κι έδειξαν όλοι την αστυνομία ως τη μόνη υπεύθυνη για την εκτροπή της κατάστασης. Δεν είναι καθόλου έτσι. Πού ζούσαν άραγε όλοι αυτοί το προηγούμενο χρονικό διάστημα; Δεν ζούσαν στις Σέρρες; Μία βόλτα στους πεζόδρομους της πόλης έφτανε και αρκούσε για να διαπιστώσει κάποιος ότι τα μέτρα δεν τηρούνταν και ότι οι έλεγχοι δεν γίνονταν επαρκώς. Κάπως έτσι φτάσαμε στο επίπεδο 4, δηλαδή στο κόκκινο.

Ειλικρινά, «ενοχλούμαι» να μου υψώνουν το δάχτυλο ορισμένοι που ήξεραν, έβλεπαν αλλά ηχηρώς σιωπούσαν και πάντως …προσπερνούσαν την πρωθύστερη κατάσταση. Και μάλλον αρνούμαι να πιστέψω ότι φταίνε οι γείτονες Θεσσαλονικείς για τη δική μας «κοκκινίλα» στα «level» του … «άγνωστου ιού».

Κείμενο: Ιορδάνης Ξανθόπουλος (Φιλόλογος – Δημοσιογράφος)

Διαβάστε επίσης: