Κατέβηκα με δισταγμό τα σκαλοπάτια για να φτάσω στο υπόγειο της πολυκατοικίας. Το συνάντησα εκεί, όπως ακριβώς το είχα αφήσει, σκεπασμένο με νάιλον περιτύλιγμα. Δεν τολμούσα να το κοιτάξω κατάματα.
Τόσα χρόνια παρατημένο εκεί στα σκοτεινά, κρυμμένο από το φως της ζωής, ένα δικό μου «Κωσταλέξη» με γέμιζε ενοχές. Τράβηξα απότομα το σκέπαστρο και ένα σύννεφο σκόνης με έπνιξε μαζί με τη μυρωδιά της κλεισούρας και της μούχλας. Αράχνες κρέμονταν ανάμεσα στις ρόδες του, που είχαν ξεφουσκώσει και το έκαναν να μοιάζει χαμηλότερο και μικρότερο. Το έπιασα αποφασιστικά και το έβγαλα στην πυλωτή της οικοδομής. Ακόμη δεν τολμούσα να απολογηθώ για όλα αυτά τα χρόνια που το είχα ξεχάσει, που το είχα παρατήσει αλλά κυρίως που το είχα αφήσει κλεισμένο στο υπόγειο. Έπρεπε να βρω μια καλή δικαιολογία, ένα σοβαρό λόγο για να πείσω πως έλεγα την αλήθεια. Πήρα νερό και σφουγγάρι και αμέσως άρχισα να καθαρίζω τις ακτίνες του, τη σέλα και το τιμόνι, τους φωσφοριζέ ανακλαστήρες, την αλυσίδα, το εμπρός και το πίσω φως του. Έγινε ξανά το ποδήλατό μου, το «αγαπημένο μου αλογάκι», όπως συνήθιζα να το αποκαλώ.
Με λίγα μόνο ευρώ αλλάχτηκαν τα τακάκια στα φρένα, η λάμπα στο πίσω φανάρι, φούσκωσαν οι ρόδες του, λαδώθηκε η αλυσίδα και έτοιμο πια παραδόθηκε στα χέρια μου. Πριν ανέβω στη σέλα του, έσκυψα και του είπα ψιθυριστά: «Η βενζίνη πήγε στα ύψη, τα ασφάλιστρα διπλασιάστηκαν, τα τέλη κυκλοφορίας έγιναν δυσβάσταχτα. Θα με βοηθήσεις να ασκηθώ κιόλας, να χάσω εκείνα τα 2-3 κιλά που τόσο θέλω, θα ξαναθυμηθούμε τα παλιά».
Όταν όμως πάτησα το πετάλι και ο αέρας φούσκωσε το πουκάμισό μου, όταν η ευελιξία του με έκανε να ελιχθώ ανάμεσα στην ουρά των αυτοκινήτων και να βγω μπροστά στο φανάρι, όταν πήγα και ήρθα από το σπίτι μου στην αγορά ανέξοδα, τότε έσφιξα ακόμη περισσότερο τις παλάμες μου στο τιμόνι και ψιθύρισα: «Σε υποτίμησα ποδηλατάκι μου, σε υποτίμησα». Το ίδιο μου εξομολογήθηκε και ο φίλος μου ο Κωνσταντίνος από τον οποίο πήρα το ερέθισμα για τις μετακινήσεις με το ποδήλατο, το ίδιο μου είπε και ο φίλτατος Ηλίας, που καιρό τώρα μετακινείται με ποδήλατο μέσα στην πόλη.
Άποψη: Ιορδάνης Ξανθόπουλος (Φιλόλογος – Δημοσιογράφος)
Διαβάστε επίσης:
- «Οι Άθλιοι» στη θέση Κλειδί Παρακολούθησα με ενδιαφέρον ρεπορτάζ από το κανάλι ΤΗΛΕ-ΕΠΙΛΟΓΕΣ, όπου ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου Μακάριος με κραυγή απόγνωσης καλούσε το λαό να...
- Η πρόταση του Λιούμπα (Αντιπρόεδρος ΣΕΓΑΣ) για Άσκηση που πρέπει να δει πολύ σοβαρά ο Χρυσάφης Ένα σχόλιο από τα πολλά που κάνουν οι πολίτες στα θέματα που δημοσιεύουμε στην σελίδα μας στο Facebook μας τράβηξε το ενδιαφέρον και οφείλουμε να δημοσιεύσουμε....
- Καλλιόπη Ευαγγελίδου: «Ό,τι δεν προσαρμόζεται χάνεται» Η ηθοποιός και Καλλιτεχνική διευθύντρια του ΔΗΠΕΘΕ Σερρών μοιράζεται με το clickatlife σκέψεις, συναισθήματα και εικόνες για τις πρωτόγνωρες στιγμές που ζούμε ε...
- Κυνηγάμε το συνωστισμό κι αυτός μεταφέρεται αλλού ! Ακούστηκαν πολλά παράπονα τις τελευταίες ημέρες από τους παραγωγούς, που πωλούσαν τα προϊόντα τους στις λαϊκές αγορές του Δήμου Σερρών. Σε αντίθεση με όσα αποφά...
- Ο Ιορδάνης γράφει για την αείμνηστη γιαγιά του, Σμαρώ Τρέφω συναισθήματα για τους ανθρώπους της Τρίτης Ηλικίας και μάλιστα για το θηλυκό φύλο. Όλες οι γιαγιάδες του κόσμου με συγκινούν και εγείρουν αναμνήσεις από τ...
- Εσείς τι έχετε να πείτε γι'αυτό το «έγκλημα» κ.Υπουργέ ; Με έκπλξη διαβάσαμε το άρθρο με αυτά που αναφέρει ο πρόεδρος των εργαζομένων του ΟΑΣΘ Δημήτρης Τσερμενίδης και πιστεύουμε πως κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο... Έπρ...
- Αυτός που βγάζει τη σημαία, ο πιο «χαλαρός» και ο μάλλον «αδιάφορος» ! Φέτος στη γιορτή του φίλου μας, του Βαγγέλη, συναντηθήκαμε και πάλι όλη η παρέα. Ως συνήθως, όλοι πήγαμε με τα γνωστά δώρα των εορτών. Άλλος πήρε γλυκά, άλλος π...
- Η ανθρώπινη ζωή στο ζύγι της απελπισίας ! Ανάμεσα στις χιλιάδες των ειδήσεων, που ακούστηκαν όλες αυτές τις ημέρες, πέρασε και η είδηση αυτή: Γιατροί στη γειτονική Ιταλία επιλέγουν με κριτήριο την ηλικί...
