Έγινε η Τελευτή παράδοσης-Παραλαβής της Αντιπεριφέρειας μέσα σε κλίμα συναίνεσης, χαλαρότητας και γενικής ηρεμίας. Ούτε μία αιχμή, ένα μείον, ένα έλλειμμα για τα πέντε(5) χρόνια που πέρασαν χωρίς να φυσήξει ένας άνεμος για να μετακινήσει το Ν.Σερρών από την τελευταία θέση ανάπτυξης λίγο πιο πάνω.

Βραβείο «γαϊδουριάς» κατακτούν δικαιωματικά όλοι εκείνοι, που χρησιμοποιούν είτε τους εμπρός είτε τους πίσω προβολείς ομίχλης των αυτοκινήτων τους, όταν δεν παρίσταται πραγματική ανάγκη.

Τα ίδια συναισθήματα και φέτος με πλημμυρίζουν, όταν βλέπω μαθητές όλων των ηλικιών να ξεκινούν για τα σχολεία τους. Είναι ένα συναίσθημα «στυφής νοσταλγίας», όπως το ονόμασα έπειτα από πολλά χρόνια, που η «πρώτη ημέρα» στο σχολείο έπαψε να υφίσταται στη ζωή μου.

Παρέδωσαν και παρέλαβαν όλοι οι Δήμαρχοι του Ν.Σερρών, εκτός από δύο(2). Από το Δήμαρχο Σιντικής, Φώτη Δομουχτσίδη και από το Δήμαρχο Εμ.Παπά, Δημήτρη Νότα. Και οι δύο(2) αυτοί συνεχίζουν για δεύτερη  θητεία στους Δήμους τους, αφού οι εκεί δημότες εκτίμησαν θετικά το έργο τους και τους έδωσαν τη δυνατότητα να συνεχίσουν. Σε όλους τους υπόλοιπους Δήμους φύσηξε αέρας ανανέωσης και οι αλλαγές έγιναν.

Κάθε φορά που τελειώνουν οι διακοπές, δυνατές εικόνες εντυπώνονται στη μνήμη μου, που μαζί με τις άλλες των προηγούμενων διακοπών, συνθέτουν το παζλ της ομορφιάς της Ελλάδας.

Την τελευταία στιγμή είδα το σκοτωμένο ζώο στην άκρη του δρόμου και σταμάτησα κάπως άτσαλα λίγο μακρύτερα. Πήρα τη μικρή φωτογραφική μου μηχανή στο χέρι και κατέβηκα γρήγορα από το αμάξι μου για να φωτογραφίσω το νεκρό ζώο για τις ανάγκες του ρεπορτάζ, που ήθελα να κάνω.

Δείτε τη ανάρτησε ο δικηγόρος Σωτήτης Τσομπανούδης στο προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook

Καθισμένος για ώρες μπροστά στον Η/Υ μου αδυνατώ να συντάξω την είδηση, που λίγο πριν έλαβα με e-mail. Εικόνες εφορμούν και καταλαμβάνουν τη σκέψη μου και ασυναίσθητα κλείνω τα μάτια «φυλακίζοντας» κάποιες από αυτές, που έχουν το έντονο χρώμα των διακοπών. Εικόνες μιας ακύμαντης θάλασσας, που στον ορίζοντά της συναντούσε τον ουρανό κι έδεναν το γαλάζιο χρώμα τους γύρω από μια χρυσή ακρογιαλιά, που με αγκάλιαζε τρυφερά.