serreslife

Εργένης: λέξη τούρκικη, κατάλοιπο της συνύπαρξης των δύο λαών. Εργένης: αυτός, που ζει μόνος του, χωρίς οικογένεια λένε τα λεξικά. Υπάρχουν δύο κατηγορίες εργένηδων. Αυτοί που είναι συνειδητοποιημένοι και οι άλλοι, αυτοί, που η ζωή με τα κάθε λογής παιχνιδίσματά της, τους έσπρωξε στην κατηγορία των εργένηδων. Και οι δύο κατηγορίες όμως έχουν ένα κοινό σημείο αφετηρίας στο στήσιμο της ζωής τους: την απόλυτη ελευθερία στη διαχείριση του χρόνου τους και την παντελή ύπαρξη κανόνων στην προσωπική τους ζωή.

Γιατί ποιος μπορεί να είναι εργένης; Ο οποιοσδήποτε άνθρωπος. Αυτός που εργάζεται, που είναι κοινωνικός, που έχει φίλους και παρέες, που προβληματίζεται για τα γεγονότα στον κοινωνικό του περίγυρο, που συμμετέχει στα κοινά, που κάνει δηλαδή ό,τι και ο καθένας από όλους μας. Με μια διαφορά! Όταν επιστρέφει στο σπίτι του δεν έχει να απολογηθεί για «τίποτα» και σε «κανέναν». Είναι απόλυτα ελεύθερος! Να πετάξει τα ρούχα του στην πολυθρόνα, να αφήσει τα άδεια κουτιά της πίτσας για ημέρες στη γωνία του τραπεζιού, να επιλέξει το κανάλι της τηλεόρασης που θέλει, να ακούσει τη μουσική που του αρέσει, να ψάξει την τελευταία στιγμή κάποιο καθαρό που πουκάμισο, να γεμίσει το νεροχύτη άπλυτα πιάτα και ποτήρια, να σκοντάφτει στις πεταμένες στο πάτωμα εφημερίδες και στα περιοδικά αλλά να μην σκύβει να τις μαζέψει, να μαγειρεύει όποια στιγμή θέλει ό,τι του αρέσει, να κοιμάται στον καναπέ απέναντι από την ανοιχτή τηλεόραση χωρίς να απολογείται.

Είναι δηλαδή ο άνθρωπος, που τους κανόνες στην προσωπική του ζωή τις ορίζει ο ίδιος και κυρίως είναι ο άνθρωπος που αναμετράται μόνο με τον εαυτό του. Δεν έχει να δώσει αναφορά, ούτε να βρει δικαιολογία, ούτε να στήσει αληθοφανή σενάρια για το χρόνο επιστροφής του στο σπίτι. Ο απόλυτα κυρίαρχος των επιθυμιών και των αναζητήσεών του. Αυτός, που σπάζει τους κανόνες λειτουργίας ενός σπιτιού και απέναντι στο «εγώ» του υπάρχει πάλι το εγώ.

Κι όμως! Ο εργένης γίνεται άριστος οικοδεσπότης για την παρέα του, τρυφερός σύντροφος, οργανωτικός στη δουλειά του, υπεύθυνος για τη φροντίδα του σπιτιού και των στυλιστικών του επιλογών , καθώς και απόλυτος διαχειριστής των οικονομικών του βαρών.

Εάν όμως οι ατυχίες της ζωής τον κατατάξουν στην κατηγορία των εργένηδων, τότε η «ελευθερία» των κινήσεών του καταντάει βάρος και ζυγός, ένα φόρτωμα ευθυνών και προβλημάτων που καλείται να επωμισθεί, μοναχικός καβαλάρης σε ένα δρόμο που δεν επέλεξε αλλά ο βηματισμός της ζωής με τα απρόβλεπτα τον οδήγησαν εκεί. Τότε η εργένικη ζωή γίνεται πρόβλημα και στην πρώτη ευκαιρία η απόδραση προς την οικογένεια είναι η λύση. Γιατί όλα τα πράγματα, όταν τα επιλέγουμε μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε κιόλας. Όταν όμως μας επιλέγουν αυτά, γίνονται «καταστάσεις» πολιορκίας και ψάχνουμε τη φυγή.

Εργένηδες! Αντισταθείτε στη λογική των κανόνων που άλλοι έστησαν σε σας. Η «ελευθερία» είναι πολύτιμη και δεν εξαγοράζεται . . .

Άποψη : Ιορδάνης Ξανθόπουλος (Φιλόλογος – Δημοσιογράφος)

Διαβάστε επίσης:


Who's Online

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται την ιστοσελίδα μας 399 επισκέπτες