Κατέβηκα με δισταγμό τα σκαλοπάτια για να φτάσω στο υπόγειο της πολυκατοικίας. Το συνάντησα εκεί, όπως ακριβώς το είχα αφήσει, σκεπασμένο με νάιλον περιτύλιγμα. Δεν τολμούσα να το κοιτάξω κατάματα.

Από τότε, που για να γίνεις αστυνομικός, έπρεπε να επιτύχεις στις εξετάσεις για το πανεπιστήμιο, τα πράγματα άλλαξαν στην Ελληνική Αστυνομία, τουλάχιστον όσον αφορά τα κριτήρια. Γιατί, παλιότερα αστυνομικοί γίνονταν αυτοί που είχαν κομματική ταυτότητα και «μπάρμπα στην Κορώνη». Με τη δημιουργία των Αστυνομικών Σχολών και με την εισαγωγή τους στις πανεπιστημιακές σπουδές δόθηκε η ευκαιρία σε όσους ήθελαν να σταδιοδρομήσουν ως αστυνομικοί.

Εξεπλάγην δυσάρεστα, όταν ανοίγοντας το E-mail μου προ ολίγων ημερών και τσεκάροντας τα νέα μηνύματα  που είχα λάβει, έπεσα πάνω σε ένα(1) που ερχόταν από το Επιμελητήριο Σερρών.

Ακόμη μία ιστορία καθημερινής τρέλας από τους σερραϊκούς δρόμους, όπως αυτή κατεγράφη πριν από λίγες ημέρες στην Εθνική Οδό Σερρών – Δράμας, στο ύψος της διασταύρωσης του Ν.Σουλίου.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 το δημοτικό συμβούλιο Σερρών με ψήφισμά του καθιέρωσε την 4η Μαρτίου ως ημέρα μνήμης του εκτοπισμού και του ολοκληρωτικού αφανισμού των Σερραίων εβραϊκής καταγωγής. Δυστυχώς από τότε και μέχρι σήμερα δεν έχει αποδοθεί η δέουσα τιμή στη θλιβερή αυτή επέτειο, από τις Αρχές των Σερρών. 

Θέμα ηθικής τάξης θέτει ο πρόεδρος του δικηγορικού Συλλόγου Σερρών κ Παναγιώτης Καρίπογλου με αφορμή την απόφαση της διοίκησης της ΔΕΥΑΣ να αναθέσει διάφορες νομικές εργασίες σε δικηγόρο που έχει έδρα εκτός Σερρών.

Μπροστά σε ένα πολυάριθμο ακροατήριο διαβάστηκαν οι σελίδες από το βιβλίο «Κάποιες στιγμές είναι όλος ο κόσμος» του άλλοτε Νομάρχη Σερρών και Βουλευτή Σερρών της ΝΔ, Τάσου Καριπίδη. Στην αίθουσα της Χριστιανικής Εστίας βρέθηκαν για να παρακολουθήσουν την εκδήλωση αρκετοί Σιδηροκαστρινοί αλλά και άνθρωποι κάθε ηλικίας από τα γύρω χωριά του Δήμου Σιντικής.

Την εκλογική αναμέτρηση του 2006 για τον «καποδιστριακό» τότε Δήμο Σερρών «θυμήθηκε» ο δημοσιογράφος, Ιορδάνης Ξανθόπουλος.