Μία επίσκεψή μου τις απογευματινές ώρες στα χωριά του όμορφου Δήμου Αμφίπολης με έφερε μπροστά στην τραγική κατάσταση, που αρκετές φορές άκουσα να περιγράφουν οι κάτοικοι των χωριών αυτών. «Τα χωριά είναι νεκρά», έλεγαν με πόνο και παράπονο.

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε στο Δ.ΙΕΚ Ν.Ζίχνης στο πλαίσιο της Πρακτικής Άσκησης της Ειδικότητας «Αρτοποιίας & Ζαχαροπλαστικής» Σεμινάριο Ποντιακής Γαστρονομίας.

Πριν από 15 περίπου χρόνια υπήρχε ακτοπλοϊκή γραμμή, που ένωνε τη Νέα Πέραμο της Καβάλας με τον Πρίνο της Θάσου. Για κάποιους λόγους η γραμμή αυτή έπαψε να υπάρχει.

Ποτέ δεν θυμάμαι να επιθυμήσαμε να φύγει μία χρονιά τόσο πολύ, όσο το 2021. Το διώχναμε, σπρώχναμε τις ώρες να φύγουν, σφίγγαμε τις γροθιές μας και μέσα από τα δόντια μας ξέφευγαν επιφωνήματα και ιαχές, κάτι ανάμεσα σε βρισιές και παράπονο.

Το 2021 φτάνει στο τέλος του! Μας βρίσκει τους περισσότερους απογοητευμένους, χωρίς διάθεση να κάνουμε εκείνο, τον απολογισμό, «τι είχαμε, τι χάσαμε» και χωρίς την προοπτική να ονειρευτούμε και πάλι.

Φόνοι, βιασμοί, κλοπές, διαρρήξεις, αναρτήσεις πορνογραφικών υλικών και μαζί πλημμύρες, κατολισθήσεις, σεισμοί, αποκλεισμοί από χιόνια, ανεμοστρόβιλοι και τόσα-τόσα άλλα. Όλες «κακές ειδήσεις» μέσα σε ένα περίκλειστο περιβάλλουν, που μας κρατάει δέσμιους ο κορωνοϊός και μας φοβίζει. Κατακλύζονται τα ΜΜ από τέτοιες ειδήσεις.

Όλοι οι Δήμαρχοι φροντίζουν πρωτίστως «τα του οίκου τους». Είναι οι ανάγκες της καθημερινότητας των δημοτών και η επίλυση των προβλημάτων τους. Κι όλα τα παραπάνω είναι λίγο-πολύ εύκολο να βρουν τη λύση τους.

Την προηγούμενη εβδομάδα πρόσωπο της οικογένειάς μου είχε ολιγοήμερη νοσηλεία στο Γενικό Νοσοκομείο Σερρών. Νοσηλεύτηκε σε πτέρυγα «Non Covid» αλλά το ενδιαφέρον των γιατρών, των νοσηλευτών και του βοηθητικού προσωπικού ήταν υποδειγματικό.