Οι τελευταίες βροχές μαζί με τις υψηλές θερμοκρασίες ευνόησαν την ανάπτυξη των χόρτων παντού. Φιλότιμες οι προσπάθειες του Δήμου Σερρών να βάλει μια τάξη στις πλατείες, στα πάρκα και σε κεντρικά κυρίως σημεία της πόλης.

Με αφορμή το τραγικό συμβάν, στις 19-7-2019, στη Μονάδα Επεξεργασίας Απορριμμάτων στο Παλαιόκαστρο.
Θέλουμε ως σύλλογος να εκφράσουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια  στους  συγγενείς και φίλους του άτυχου εργαζόμενου.
Θέλουμε ακόμη να βεβαιώσουμε ότι σκοπός αυτής της ανοικτής επιστολής,  δεν είναι να εισπράξουμε τις όποιες  εντυπώσεις,  δραττόμενοι της ευκαιρίας από αυτό το δραματικό γεγονός .

Το κρυφό χαρτί, σαν άσσος στο μανίκι του Κυριάκου Μητσοτάκη, είχε το όνομα Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Κεραυνός έπεσε στις τάξεις του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ. Μα πριν ακόμη εκλεγεί η Νέα Δημοκρατία να της κλέψει ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της παράταξης;

Επειδή παρακολούθησα την προεκλογική συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη σε δημοσιογράφο του καναλιού «Alpha», έμεινα κατάπληκτος από την ανακοίνωση του κυβερνητικού σχήματος αμέσως μετά τις εκλογές.

«Άκουσα τη Φώφη Γεννηματά να πανηγυρίζει για το 8% που πήρε το πρώην ΠΑΣΟΚ-νυν ΚΙΝΑΛ και τραβούσα τα μαλλιά μου. Της παραδώσαμε ένα 40% και το πήγε στο 8% με τη «δεξιόστροφη» πολιτική της και των συνεργατών της, κι έχει το θράσος να ομιλεί! Όταν, από ένα κόμμα, κίνημα, πολιτική κίνηση, πες το ΄πως θες, φεύγουν οι ψηφοφόροι σου δεν φταίει αυτός που σου τους κλέβει αλλά εσύ που δεν κατάφερες να τους συγκρατήσεις».

Σχεδόν μισός χρόνος πέρασε με φωνές, συνθήματα, συγκεντρώσεις, ατάκες, με υποσχέσεις και σχεδιασμούς, με δηλώσεις και με το κυνήγι των ψήφων σε πρωταγωνιστικό ρόλο.

Λίγοι μόλις μήνες ύστερα από την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από το ΣΥΡΙΖΑ και σύσσωμη η αντιπολίτευση κάθε λίγο και λιγάκι άρχισε να ζητά εκλογές. Έτσι, πέρασαν τα τέσσερα(4) χρόνια …με εντυπωμένες στη μνήμη μας τις φωνές του Μητσοτάκη, της Φώφης, του Λεβέντη, του Θεοδωράκη να επαναλαμβάνουν: «Εκλογές, εδώ και τώρα, κύριε Τσίπρα».

«Πολύ στεναχωριέμαι, που από την επόμενη Βουλή θα λείπουν το ΠΟΤΑΜΙ, οι ΑΝΕΛ και (μάλλον) η Ένωση Κεντρώων. Δεν στεναχωριέμαι για εμένα. Στεναχωριέμαι για εσένα και για όλους όσοι είναι σαν εσένα! Εγκλωβισμένοι χρόνια σε ένα από τα μεγάλα κόμματα. Είχατε, όμως, μία διέξοδο την ώρα της «ασφυξίας» μέσα στο κόμμα σας. Είχατε μία ελπίδα διαφυγής, μια λύση ανάγκης…», είπε ο φίλος μας, κοιτάζοντάς μας έναν-έναν μέσα στα μάτια.